Честопати, без да размислуваат за тоа, родителите ја зајакнуваат самодовербата на своите деца, без разлика дали тоа е со комплименти за добро завршената работа, бакнувајќи ги кога се поздравуваат (под претпоставка дека сè уште го дозволуваат тоа) или дисциплинирајќи ги за прекршување на некое правило. Но, сите ние имаме денови кога ненамерно го повредуваме егото на децата или едноставно пропуштаме можност за да ги натераме да се чувствуваат добро со себе. Еве неколку лесни начини да помогнете да се всади самодоверба.
Бидете дарежливи со пофалби
„Не им кажуваме доволно често на нашите деца што направиле правилно“, забележува д-р Адел Хофман. Пофалете го вашето дете не само за достигнувањата, туку и за трудот — вклучително и во оние моменти кога не ги носи посакуваните резултати. Дополнително, да ги поттикнеме децата да се чувствуваат горди на себе. Гордоста треба да свети одвнатре, не само како одговор на надворешно одобрување.
Тинејџерите со ниска самодоверба може да се чувствуваат непријатно кога прифаќаат пофалби. Ако тоа е точно за вашето дете, тогаш штедливо делете комплименти. Не претерувајте со пофалбата за звучи неискрено. Момчињата и девојчињата имаат внатрешен радар кој им кажува кога мама и тато само се обидуваат да направат да се чувствуваат добро и тоа може да има спротивен ефект.
Критикувајте кога е потребно, но конструктивно
Наместо да кажете: „Како можеше да го погрешиш тој одговор на тестот по хемија?
Кажете: „За малку ќе го дадеше тоќниот одговор. Со малку дополнително учење, сигурен сум дека следниот пат ќе бидеш подобар“.
Побарајте мислење од вашето дете
На тинејџерите не им недостигаат мислења. Вклучете го во секојдневните семејни одлуки и спроведете некои од нивнитепредлози. Што мисли тој за новиот кауч што го планирате за во дневната соба? Адолесцентите не сакаат ништо повеќе од тоа да бидат третирани како возрасни, и обично им ласка секогаш кога ќе ги поканите во светот на возрасните.
Охрабрете ги младите да ги негуваат своите таленти и интереси
Секој се истакнува во нешто. Секој треба да напредува во нешто. Дозволете му на вашето дете да ја следи својата страст, каква и да е таа. Дури и интересите што може да ги сметате за несериозни можат да дадат можности за успех. Спортот е генерално популарна арена за достигнувања меѓу девојчињата, како и момчињата. Но, што ако талентот на вашиот син е да свири бас гитара во неговата хевиметал група, кој секоја сабота ги тресе ѕидовите на вашата гаража?
Поддржете го неговото хоби, под услов бендот, или која било друга забава, да не се меша со поитни обврски како што се училишните задачи. „Родителите не треба само да им кажуваат не на децата“, вели д-р Роберт Блум од Универзитетските болници во Минеаполис. „Тие, исто така, мора да кажат да, за да им помогнат да најдат позитивни начини за градење самодоверба и истражување на нивниот самоидентитет“.
Само имајте предвид дека како и заљубеноста на момчето-девојката, ентузијазмот на тинејџерот за одредена потрага може да биде краткотраен. Сè додека вашето дете не покаже сериозна посветеност, можеби ќе сакате да се воздржите веднаш да купите скапа најсовремена опрема или да платите скапи курсеви. Некои тинејџери наоѓаат исполнување канализирајќи го нивниот идеализам во волонтерска работа. Студијата на американското Министерство за образование покажа дека од осум илјади ученици од шесто до дванаесетто одделение, околу половина извршиле волонтерска работа во текот на академската година. Кога училиштата нудеа или организираа општествено корисна работа, околу девет од десет млади учествуваа. Во некои случаи учеството беше инкорпорирано во наставната програма и затоа беше задолжително. Но, имаше речиси исто толку „волонтери“ од училишта каде општественото корисна работа беше опционална.
Децата сакаат да се чувствуваат ценети не само од нивните семејства туку и од пошироката заедница. „Еден начин на кој тие се чувствуваат потврдени е да имаат општествени улоги кои се значајни и корисни“, тврди д-р Блум. „Кога децата вршат општествено корисна работа, тие добиваат позитивни повратни информации што ги прави да се чувствуваат добро за себе“.
Д-р Дајан Сакс, педијатар од Онтарио, Канада, го видела ова од прва рака. Таа редовно води некои од нејзините млади пациенти во организации кои бараат тинејџери волонтери. „Почна кога центар за хендикепирани упати повик во потрага по деца да помогнат во подигањето и транспортот на пациентите“, вели таа. „Две момчиња во мојата ординација ми рекоа дека треба да работат општокорисна работа за училишен кредит. Ги упатив, и им беше одлично. На многу тинејџери со ниска самодоверба им е многу тешко да излезат и да се работат, но ако се насочат на волонтерска позиција, каде што очекувањата можеби се помалку барани и благодарноста е изразена поотворено, тие цветаат.
За возрасен, идеализмот со ѕвездени очи на тинејџерите може да изгледа смешно наивен. Од искуство, веројатно сфаќате дека светот и човечките односи се многу посложени отколку што некогаш сте замислувале кога сте биле млади. Можеби сега можете да видите нијанси на сиво онаму каде што некогаш сте гледале само црно-бело. Или можеби годините имаа спротивен ефект, заострувајќи го контрастот. Без оглед на која страна од политичката ограда сте, зарем решеноста на адолесцентот да го промени светот не е освежувачка во сè поцинично доба? Да не му стоиме на патот.