При производството на газирани пијалаци во течноста се додава јаглерод диоксид, гас кој е „виновникот“ за создавањето на меурчињата.
Јаглеродниот диоксид е околу 1,5 пати потежок од воздухот, па би можело да се претпостави дека нема да се издигне во воздухот, односно да исчезне од шишето со газиран пијалак.
По производството, газираните пијалаци се презаситени со јаглерод диоксид. Како резултат на тоа, поради принципот на физичка хемија познат како Хенриев закон, гасот доживува притисок што го тера да побегне од течноста во која се наоѓа.
Британскиот хемичар Вилијам Хенри го создал Хенриевиот закон во 1803 година, тврдејќи дека количината на гас растворен во течност е пропорционална на притисокот на истиот гас во близина на течноста. Овој закон влијае на тоа дали гасот влегува или излегува од течноста.
Кога газираните пијалаци се флашираат или конзервираат, просторот над пијалакот обично се полни со јаглерод диоксид под притисок малку над стандардниот атмосферски притисок (околу 101.325 килопаскали). Како таков, поради законот на Хенри, јаглеродниот диоксид во пијалакот се задржува во течноста. Меѓутоа, кога пијалакот првпат ќе се отвори, тој се ослободува во воздух.
Јаглерод диоксидот сочинува околу 0,04 проценти од атмосферата на Земјата. Кога газиран пијалак се остава изложен на воздух, законот на Хенри сугерира дека јаглерод диоксидот во безалкохолниот пијалак природно сака да ја постигне истата концентрација во течност како и во воздухот. Затоа, набргу по отворањето на газираниот сок, тој ја губи својата карбонизација.
Промешаниот сок побрзо испарува
Протресувањето на конзерва или шише газиран пијалак предизвикува пенлива реакција, што помага побрзо да се ослободи јаглерод диоксидот. Протресувањето го меша воздухот во празниот простор на шишето или конзервата со остатокот од течноста, што резултира со меурчиња. Овие меурчиња потоа можат да послужат како места за нуклеација или места каде што можат да се соберат атомите и молекулите.
Местата на нуклеација доведуваат до спојување на ситни меурчиња од јаглерод диоксид во сокот. Ова значи дека поголемите меурчиња можат полесно да избегаат од површинскиот напон на течноста, што е енергијата потребна за да се одделат течните молекули една од друга.
Истата реакција ќе се случи ако додадете една лажица сол или шеќер во газиран пијалак. Цврстите гранули делуваат како места за нуклеација, пијалакот ќе почне да произведува препознатлив пенлив звук, а јаглерод диоксидот ќе излезе од пакувањето.